Boyzone เป็นหนึ่งในวงดนตรีที่รักมากที่สุดของยุค 90วงดนตรีหรือมากกว่าครอบครัวที่มีชีวิตที่ยิ่งใหญ่จนยากที่จะจินตนาการ เวลาของพวกเขาในฐานะวงดนตรีไม่เพียง แต่เป็นหนทางสู่ความสำเร็จเท่านั้น แต่ยังรวมถึงโศกนาฏกรรมด้วย ด้วยวัสดุเก็บถาวรการสัมภาษณ์และมุมมองคิดถึงเราจะเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งบนเวทีและสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเมื่อไฟแก็ซออกไป
"การเดินทางในระดับความลึกในตัวเอง"
ความเสี่ยงกับหากศิลปินผู้ยิ่งใหญ่มักจะถูกดึงไปเป็นหนึ่งในสองปัญหา: ครั้งแรกคือ "เสียงของใครหายไป?" เนื่องจากเรามักจะได้ยินมุมมองที่ได้รับห้องสำหรับการขว้างสิ่งสกปรกเพียงครั้งเดียว นี่เป็นปัญหาในสารคดีโดยทั่วไปเพิ่งยกปัญหาการละเมิดและปัญหาครอบครัวของ Whitney Houstonปัญหาที่สองคือมันกลายเป็น "ชิ้นส่วนพัฟ" ที่ไม่น่าสนใจเช่นภาพยนตร์ที่มีเพียงอัตตาของศิลปินตามความเป็นประกายของความสามารถของศิลปินที่ดูเหมือนจะขยายมนุษย์ไปทั่วจักรวาลสิ่งที่ฉันประสบและคิดว่าน่าเสียดายPharrell Williamsมิฉะนั้นสารคดีเชิงสร้างสรรค์ทีละชิ้น(2024)
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันรู้ในตัวเองBoyzone: Life, Death & Boybands- ซีรีส์นี้ทำได้ดีมากในการสร้างความสำเร็จตั้งแต่เริ่มต้นอย่างไรมันเริ่มต้นด้วยการเต้นรำที่น่าอายอย่างไม่น่าเชื่อทางโทรทัศน์ซึ่งนำไปสู่การเต้นรำที่ออกแบบมาอย่างดีในฉากที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ที่นี่ทุกคนได้รับสถานที่ที่จะบอกเวอร์ชันของพวกเขาไม่เพียง แต่วงดนตรีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงญาติและผู้จัดการของพวกเขาหลุยส์วอลช์- ผลที่ได้คือการเดินทางในความลึกในการมองเห็นด้วยตนเอง เราประสบกับความเสียใจในรูปแบบของ "ฉันจะทำอะไรได้ดีขึ้นหรือแตกต่างกัน" ทั้งจากผู้จัดการและจากวง และเรารู้สึกถึงความตั้งใจที่จะก้าวต่อไปในชีวิตในทิศทางใหม่ที่มันสะท้อนให้เห็นว่า "ฉันอยู่ที่ไหนในชีวิตของฉันที่นี่และตอนนี้?"
เนื่องจากไม่มีแรงเสียดทานในวงดนตรีถูกกวาดไปใต้พรมมันให้ความรู้สึกที่แท้จริงและสนิทสนมว่ามันยากที่จะไม่ได้รับผลกระทบไม่ว่าคุณจะมีความสัมพันธ์อะไรหรือมีกับวงดนตรี เพราะเช่นเดียวกับชีวิตของทุกคนไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบสมบูรณ์แบบ แม้ว่าเราจะมีแสงวูบวาบที่ทุกอย่างอยู่ในสถานที่ แต่กระแสน้ำของความยากลำบากก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งและนั่นก็เป็นวิธีที่พวกเขาอยู่ในเหตุผล ไม่มีเงาอยู่เมื่อ Boyzone เปิดเผยความสำเร็จและความผิดพลาดของพวกเขาทุกครั้ง
สัมผัสในลักษณะที่ลึกและเป็นสากล
ในการตอบคำถามข้างต้น: เสียงของใครหายไป?แน่นอนว่าฉันคิดถึงผู้จากไปสตีเฟ่นเกตตี้ที่ทิ้งเราไว้ในปี 2009 หลังจากอาการบวมน้ำที่ปอดเฉียบพลัน แต่สารคดีในวิธีที่มีมนต์ขลังยังคงประสบความสำเร็จในการปรากฏตัวของเขาในแบบที่ทำให้เขามีส่วนร่วมซึ่งเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งและเคารพ เรื่องนี้ผ่านเรื่องราวและความทรงจำภาพยนตร์และคลิปหนังสือพิมพ์และบันทึกเสียงของเขาที่ความคิดและความรู้สึกของเขาสะท้อนให้เห็นในสิ่งที่เราเห็น
ความสัมพันธ์ของฉันกับ Boyzone เกือบจะไม่มีอยู่จริงในยุค 90 วัยรุ่นนาธาลีจะยากและแตกต่างและค่อนข้างฟังวันสีเขียวแผ่นดิสก์ที่ดีนิมโรดกว่าเพลงบัลลาดของ Boyzone ดังนั้นฉันจึงประทับใจมากกับเรื่องราวของพวกเขาโดยไม่มีการเชื่อมต่อกับเพลงของพวกเขาหรือกับความคิดถึง มันเป็นสารคดีซีรีส์ที่ลึกและเป็นสากลจัดการเพื่อสัมผัสทุกคนที่เคยรู้จักพลังของและชุมชน
ตอนนี้ทุกส่วนของ "Boyzone: Life, Death & Boybands"-
